شخص تائب ، پس از توبه نیز آن صفاى باطنى برایش باقى نمى ماند، چنان كه صفحه كاغذى را اگرسیاه كنند و باز بخواهند جلا دهند البته به حال جلاى اولى بر نمى گردد یا ظرف شكسته اى را اگر اصلاح كنند باز به حالت اولى مشكل است برگردد . بسیار فرق است بین دوستى كه در تمام عمر، با صفا و خلوص با انسان رفتار كند با دوستى كه خیانت كند و پس از آن عذر تقصیر طلب نماید. بنابراین ، انسان باید حتى الامكان گناه نكند و اگر خداى نخواسته گناه كرد هر چه زودتر در صدد توبه و علاج برآید. (اربعین حدیث ، امام خمینى ، ص 233)
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
